Het hele schooljaar staat de honderdste verjaardag van de academie voor muziek en woord centraal. Daarbij waren heel wat extraatjes. Zo interviewde ik gewapend met een webcam enkele oud-leerlingen en oud-collega’s en kropen de leerlingen in de radiostudio van Jess FM voor een maandelijkse uitzending op zondagnamiddag. Afgelopen zaterdag vierden we met de voorstelling ‘De Kleine Prins’. Wie erbij kon zijn, weet dat het goed was. Na de laatste toonmomenten heb ik nog een kleine week om 150 evaluatiefiches in te vullen en dan is het toch uitkijken naar die vakantie. Dat schrijf ik niet om jullie jaloers te maken of om mij te beklagen. Bij elk werk komen extra dingen kijken. Althans dat denk ik toch. Ik doe die extraatjes met alle plezier. Al durf ik best toe te geven dat ik de evaluatiefiches invullen altijd een heel karwei vind. Als je dat een beetje serieus wil doen, kruipt daar toch snel een klein half uurtje per stuk in. Noodzakelijke pauzes niet inbegrepen komt dat toch op minstens 75 uren. Dus dat wordt nog eventjes doorbijten.
Of die fiches effectief ook worden gelezen door de ouders en leerlingen is de vraag. Nu ze soms niet meer op papier verschijnen, vrees ik daar toch een beetje voor. Voor de jongste leerlingen zorg ik altijd voor exemplaar dat je kan verbergen in een mapje om het later te herlezen. Zelf vond ik het bijzonder fijn om mijn oude rapporten ooit eens terug te lezen. Ik voelde me terug gloeien. Oud-leerlinge Charlie Dewulf vertelde dat ze heel recent op haar evaluatiefiches van de academie was gebotst en dat ze die met een glimlach heeft terug gelezen. Dat het rapporten zijn die zoveel meer vertellen dan de gewone schoolrapporten omdat er zoveel persoonlijks in geschreven staat. Zoiets geeft me moed om straks aan die marathon te beginnen. Een last voor nu. Een schat voor later. Om ook zeker honderd jaar te bewaren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten