maandag 27 september 2021

TINE ZIET (288): Vliegen

Vorige week fietste ik langs de Leie. Ik was niet de enige. Het was er behoorlijk druk. Eerder schreef ik het hier al: ik fiets op mijn gemak. Al gaat rijden van één punt naar een ander steeds vlotter nu ik mezelf verplicht heb om fietsend naar het werk te gaan nu het weer nog meevalt.

Toen ik een jonge kerel voorbij had gefietst, merkte ik dat hij in mijn wiel bleef plakken. Ik versnelde mijn vaart en voelde dat hij bleef kleven. Ik vind het al niet fijn als iemand achter mij aan blijft fietsen. Nu voelde ik als het ware zijn adem in mijn nek. Dus probeerde ik het tempo wat op te drijven. Dat deed hij ook. Het gevolg was dat ik twee ademhalingen voelde: die van hem maar ook die van mij.

Nu ben ik iemand die eigenlijk zelden bang is om lastig gevallen te worden op de fiets of op twee benen. Zeker niet overdag.  Ja, ik panikeer vaak voor andere dingen maar toch niet omdat ik een man achter mij aan heb. Op een gegeven moment sprak hij me aan in het Frans en vroeg of ik vrijgezel was. Hijgend vroeg ik waarom ik dat aan hem zou moeten vertellen. Hij antwoordde dat hij me mooi vond. Beleefd maar een beetje bitsig probeerde ik te antwoorden dat ik geen zin had in dat soort van conversatie en dat ik liever met rust gelaten wou worden. Ontgoocheld zakte hij wat terug.  Toch bleef hij achter me aan rijden. Toen ik abrupt een weggetje in sloeg remde hij en aarzelde hij zichtbaar om het weggetje ook te nemen. Hij deed het niet.

Buiten adem bedacht ik dat ik wel bang geweest was. Vrienden die ik er later over vertelde, lachten het weg en gekscheerden dat ik mijn kans eindelijk had kunnen grijpen.  Ook al waren de bedoelingen van die jongen misschien volkomen onschuldig, de angst was er duidelijk meer dan 10 minuten geweest. Daar gaat het om. Dààr zal ik aan denken de volgende keer dat ik er fiets.  Zoveel mensen onderweg. Maar toch de vrees om hijgend iemand van je af te moeten slaan omdat wielen ook maar wielen zijn en geen veren.

Konden we in dit soort situaties maar vliegen.

(verschenen als column in KW Kortrijk-Menen-Waregem op 24/09/21) 

Geen opmerkingen:

TINE ZIET (420): Belofte

 Sinds ik in een interview heb verklapt dat ik aan het roman werk, krijg ik af en toe eens de vraag of het nu al wat wordt. Ik moet dan eerl...