TINE ZIET (195): Winter is coming

Zaterdag opende ereburger Jozef Deleu het Boegie Woegie Kunstenfestival met een mooie toespraak over ‘Het Liegend Konijn’ en zijn dichters maar bovenal over de kunst. Woorden die er voor mij uitsprongen waren: “Het is winter in de wereld van de cultuur. Dat betekent dat we meer dan ooit de jonge kunstenaars moeten ondersteunen.” Ook stelde hij dat kunst ons iets moet laten zien wat we nog niet kennen. Er kon geen raker begin zijn. Het festival bleek een fijn soms bevreemdend ontdekkingsparcours te zijn waar ik me nog een lange tijd zal kunnen aan opwarmen. Er werd voorgedragen, gezongen, gedanst, muziek gemaakt, verdriet werd op rituele wijze afgezworen en er werd zelfs blokfluitgewijs harmonieus geduelleerd. Het deed goed tussen mensen te zijn die zich ook wilden laven aan dit eigenzinnige vuur. Behalve in een occasionele zakdoek viel er weinig te merken van de winter. Maar het is niet omdat je iets niet ziet door alle gezelligheid, dat het er niet is.

Bert Dockx opende zijn optreden met de magische woorden: “Ik vecht momenteel tegen een verkoudheid.” Daar was in zijn hele set niets van te merken. Behalve dan in die ene zakdoek. Wat we zagen was dat hij zijn instrumenten op een sublieme manier te lijf ging. Zijn stem deed zelfs mijn kriebelhoest vergeten. Topmuzikant Mauro Pawslowski had geen roadie mee om zijn spullen te dragen. Met maar liefst drie koffers stapte hij uit de lift om daarna helemaal uit te barsten in een smerige show. De dansers van Cie Helios gingen op een gegeven moment zo dicht bij elkaar liggen dat ze toegedekt werden met lieve troost maar zelf ook als troosthoopje dienden. Robbert & Frank bezweerden het leed van de wereld, sambaballen klonken triest, een marimba werd geaaid, Philip Hoorne leende zijn eigen bibiliotheekbundel en Delphine Lecompte vreesde de eerste rij te overladen met gele taaie slijmen.

Er is nog hoop, denk ik misschien naïef. Zolang er unieke initiatieven als deze zijn. Zaak is om ook in die winter het mooie te blijven zien.

(verschenen als column in KW Kortrijk-Menen  op 29/11/19)