maandag 25 november 2019

TINE ZIET (194): Heldendaad


Sommige mensen zetten zichzelf graag op een voetstuk. Anderen doen dat misschien te weinig. Een held word je pas al iemand anders dat doet omdat je een ware heldendaad verricht hebt. Wat is nu precies een heldendaad? Als je een auto die in de Leie rijdt achterna springt omdat je eerste instinct is dat je de chauffeur wil redden, dan mag je gerust een medaille opgespeld krijgen, vind ik als niet-zwemmer. Je zet je eigen veiligheid en zelfs je leven op het spel door die daad.

Als je bijvoorbeeld een man op de markt aanspreekt met de vraag of je hem kan helpen, merkt dat hij niet reageert en de hulpdiensten belt. Ben je dan ook een held? Of was dat nu iets wat eigenlijk een gewoonte zou moeten zijn? Daarenboven vormt het plegen van een telefoontje geen echt gevaar. In het slechtste geval krijg je een paar boze blikken voor het signaleren van onopzettelijk loos alarm. Deze week hoorde ik een lokale zelfstandige achter de toonbank zich zorgen maken over een vaste klant die al een tijdje niet gezien was. “Zou alles wel in orde zijn?” Het is goed dat we ons zorgen maken en dat we die zorgen hardop uiten. Beter is het natuurlijk om in dit geval zelf eens aan te bellen bij die mensen waar je je zorgen om maakt. Daar heeft die mens in kwestie wat meer aan mocht er effectief iets ernstigs aan de hand zijn.

We doen het nog veel te weinig: iemand overeind helpen als hij valt, eens telefoneren als het wat te lang stil blijft, vragen hoe het gaat en daadwerkelijk wachten op een antwoord. Als ik iemand zou zien verdrinken, spring ik niet zelf. Zelf nog meegemaakt trouwens in Parijs. We zaten met honderden aan het Canal St-Martin, toen ik opeens iemand in het water zag ploeteren. Ik zei tegen mijn gezelschap: “Dat ziet er niet in orde uit!” Bart floot onmiddellijk op zijn vingers en in één tel sprongen drie mensen in het kanaal. Er arriveerden na een paar minuten meerdere ambulances.

We moeten die zeldzame helden die niet denken aan durven maar gewoon doen, koesteren. Ook al komen ze te laat. Je zal maar net die ene zijn, waar niemand moeite voor doet.

(verschenen als column in KW Kortrijk-Menen  op 22/11/19)


Geen opmerkingen:

TINE ZIET (447): Euforie

Er zijn weinig dingen die zo kunnen opladen als een wandeling. Zeven jaar geleden had ik dit nog een uitspraak gevonden die bij de dagtrippe...