TINE ZIET (4): Schrikkel

Eens om de vier jaar is het zover. Dan is er opeens een schrikkeldag. Vroeger bedacht ik dat het een dag was, waarop ik veel zou schrikken, want ik wist nog niet wat schrikkelen betekende. Nu weet ik dat maar al te goed: hoe ouder ik word, hoe meer ik schrikkel. Daar heb ik zelfs geen schrikkeljaar voor nodig.

Wat zou het heerlijk zijn mocht 29 februari een dag zijn waarop je zonder schuldgevoel kon schrikkelen.  Heb je geen zin om te werken? Blijf maar thuis! Wil je niet naar school: geen zorgen! Deze keer kan je ongestraft spijbelen. Een dag zonder enige vorm van verplichting. Wie ongestoord in bad of in bed wil blijven liggen: het is gepermitteerd! Een dag van carte blanche.  Meer nog: kregen we die dag maar een parafix in handen gedrukt waarmee we tijd kunnen stilzetten. Konden we maar op die ene dag alle fijne dingen inhalen die we ooit gemist hebben door ergens gewoon niet op te komen dagen. De dag zou rust brengen in die berg van wroeging die zich inmiddels heeft opgehoopt ergens in ons grotemensenlijf: grote schoonmaaktijd voor spijt. Stel je eens hoe verlichtend dit zou zijn!

Nu is een dag waarop wij gewoon belastingen betalen, verwarming, elektriciteit, water en de rest. Zodat wij natuurlijk geen dag loon kunnen schrikkelen.  Helaas. Kunnen we dan niets bijzonders van deze dag maken zodat we al gaan popelen naar het volgende schrikkeljaar? We kunnen spijtbetuigingen de lucht in laten, een dagje in geheimtaal praten,… Maar wil je deze dag nuttig besteden: wees dan een vrouw! Dames, het is dé dag is waarop het volgens de etiquette is toegestaan dat wij een man ten huwelijk vragen! De man in kwestie mag trouwens volgens de Schotse verhalen het aanzoek niet weigeren. Anders is hij verplicht om die vrouw twaalf paar handschoenen te kopen (wat een straf!) waarin zij haar ringloze vingers kan verbergen.  Volgens de weerman wordt het nog heel erg koud. Ik heb nog enkele dagen om te bedenken wie mijn slachtoffer zal zijn. Heren, begin alvast maar voor die handschoenen te sparen!

(verschenen als column in De Weekbode / De Leie op 26/02/16)