Het heeft niet mogen zijn. Helaas.
U wist het niet, maar ik heb het geweten.
Toen u vorige week niet keek, zat ik te kijken.
Ik zag het gat daar in uw buik en dacht: daar wil ik in.
Niets liever dan u dan om me heen te voelen.
Mee te stappen op uw wegen en me zachtjes af en toe eens om te keren.
Maar ongemerkt een buik inkruipen, is iets wat niet kan.
Dus nam ik dat zaadje uit mijn navel en tufte het een mogelijke boom.
U zat daar moederziel te drinken en ik schoof aan de toog.
Met een snelle beweging gooide ik dat bolletje ik daar in uw glas.
Ik bestelde snel een thee terwijl ik zag hoe u mij dronk en dat ik vanaf nu als boom zou groeien in uw lijf.
Gisteren zag ik u terug met groene vingers en groter gat in buik.
U dronk uw wijn als herbicide.
Ik was blij met mijn alleen.
woensdag 16 juni 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
TINE ZIET (495): Maandagsongeluk
Maandag was ik vroeg uit de veren en moest me te voet door de schoolgaande jeugd, de mama’s met kinderwagens en de steps naar de tandarts be...
-
Nu het bekend is, dat ik uit te nodigen ben om te komen meedraaien op de werkvloer, krijg ik natuurlijk aanvragen. Wat de bedoeling is. Zo n...
-
Tany Minoek! liet zich dit weekend onderdompelen in het lentegroen poëziefestival * zaoem * en weet ineens geen klanken meer. Een dik jaar ...
-
Het ziet er niet rooskleurig uit voor mij. Ook dit jaar heeft Cupido niet op mij geschoten. Alhoewel ik zaterdag tijdens het Lerarenconcert ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten