Liefje,
Vergeef me mijn lege blik van daarnet. Wie me kent, kent me gevuld.
Dat is je vast niet ontgaan, toen je me na drie zinnen vroeg om m'n jurkje wat naar beneden te trekken. Toen ik zei, dat ik daar geen zin had, dat ik enkel wat wou praten, werd je boos. "Ik ben geen robot, lompe trut!" schreeuwde je met je vingers op je toetsenbord. "Hoe oud ben je eigenlik, troela!"
En je verdween. Wellicht voorgoed.
Nu ja, rouwig ben ik er niet om. Ik praat nog liever met een doofstomme parkiet. Al zegt die verdacht weinig terug. Voor een parkiet.
Maar ik moest er toch om malen. Ik begrijp maar al te goed waarover het gaat: vlees is het waar je fijnkorreligheid om draait. Al was je vegetariër, het zit jou, mannetje, niet mee. Al dat bloot toch deze dagen. Moest je eens naar buiten gaan, dan zie je het gulzig walsen voor je ogen. Lastig is dat wel. Vooral omdat je het wellicht enkel van je schermpje kent.
Er bestaan hier woorden voor die ik liever niet in mijn mond neem. Maar 'zielig' lukt me nog net. Natuurlijk zijn er vrouwen die niets liever willen dan hun pronte boezem in je ogen prikken. Omdat ze het misschien opwindend vinden. Dat is hun recht. Of misschien wel om je te plagen: je kan er toch niet in real life bij. 's Avonds voor het slapen gaan, lachen ze je gretig uit in het gezicht.
Maar wat ik eigenlijk zeggen wou. Er zijn gratis sites hiervoor. Bij hopen.
Met een simpele muisklik word je op je wenken bediend. Heb je er wat centen voor over, kan het levensecht. Het is the right place, the right time voor wie naar blote geilheid snakt. Een leuke babbel zonder tikfouten is een lastiger geval...
Natuurlijk geef ik grif toe dat zelfs ik de zin in vlees ken. Maar dan ga ik liever naar de dierenwinkel. Dan koop ik na lang wikken en wegen een beest, eigen het me toe en leer het eigenlippig 'liefje' bekken tot ik smeulend sidder van plezier. Maar elk z'n ding. Toch?
Tot slot in deze brief wou ik je toch een puur vriendschappelijke tip geven. Aan je bewegingen zag ik dat je toch stilaan een robot wordt. Je rechterhand maakte enkele verdacht doorroeste bewegingen. Een (k)likje olie aan je pols en elleboog kan wonderen doen.
Adieu Monsieur!
x
zondag 6 juni 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
TINE ZIET (449): Afkomst
Zaterdag had ik afgesproken met een vriendin om wat te drinken tussen enkele zware dagen door. Toen ik in het café gearriveerd was, zag ik o...
-
Laten we het eens over de olifant in de kamer hebben. Ja, ik weeg teveel. Dat er in mijn medisch dossier 'obees' staat, dat ik daard...
-
Toen ik twaalf jaar geleden naar deze stad verhuisde, verklaarden mijn familie en vrienden me gek. Ze dachten toen al dat ik naar de margin...
-
Afgelopen week vertoefde ik in mijn eentje in Krakau. Hier een eerlijk reisverslag. waarin natuurlijk niet tot in alle details zal worden g...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten