In mijn klassen heb ik een erg mondige leerling die er erg trots op is dat zijn vader in een ambachtelijke slagerij werkt. Elke les wordt wel ergens sluikreclame gemaakt voor de slagerij in kwestie. Vaak voor de préparé of het gehakt. Toen ik hem eens vroeg of hij wel wist wat ‘ambachtelijk’ betekent, wist hij me te vertellen dat het ‘huisbereid en met liefde gemaakt’ is. Ik merkte op dat hij wellicht ook gewoon ambachtelijk gemaakt was.
Zondag ben ik naar Petit Marché de Menin in CC Kaffee
geweest. Een fijn authentiek kerstmarktje in onze stad. Bijna
alles is er ambachtelijk gemaakt. Juwelen, zeepjes, chocolade, kaartjes,
servies, kunstwerken,…. Stuk voor stuk thuis en met liefde gemaakt. Dat is te
merken aan de trots waarmee de verkopers aan hun verkoopstafeltje staan. Ze
verkopen niet alleen een product, ze vertegenwoordigen ook zichzelf als
exclusieve maker van die waren. De uniciteit van wat je koopt, zit natuurlijk
vervat in de prijs. Massaproductie is goedkoper. Iets wat in beperkte oplage
wordt gemaakt, is nu eenmaal uniek en daar betaal je extra voor. Niet iedereen
kan of wil die meerwaarde er voor neertellen. We moeten het elke maand uiteindelijk
allemaal met onze eigen portemonnee stellen. Tenzij we suikernonkels hebben. De wereld zou wel meer blinken als in alles dat vleugje
eigenheid, trots en liefde zou vervat zijn. Inclusief in ons eigen zijn. We
doen wat we kunnen. Diep in mijn hart weet ik dat ik verlang naar meer en meer
authenticiteit.
(verscheen als column in KW Kortrijk-Menen-Waregem op 15/12/23)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten