Heel soms besluipt me het besef een personage te zijn in een komische film. Niet omdat alles wat ik beleef hilarisch is. Wel omdat ik besef dat als er met zekere afstand naar mijn leven wordt gekeken dat het vaak onmogelijk is om überhaupt niet te lachen.
Zo moest ik vrijdagavond na de uitreiking van de
getuigschriften op school langs de kant gaan voor een alcoholcontrole. Nu, ik
was nogal vrolijk. Daarenboven reageer ik altijd een beetje raar als ik me in
ongemakkelijke situaties bevind. Mijn gynaecoloog weet dat intussen al goed. De
meest bizarre gesprekken heb ik daar op zijn marteltafel. Die politieagenten
wisten dat natuurlijk niet en ze waren zichtbaar ontgoocheld dat ik na de
blaastest safe bleek. Er was wel een probleem met mijn verzekeringspapieren. Ik
moest naar huis gaan en het juiste document halen. Natuurlijk vond ik het niet
dus bedacht ik dat ik het nog eens kon uitprinten. Groot was mijn frustratie
dat alle printpapier net op dit moment op was! De moedeloosheid sloeg bijna
toe. Gelukkig bedacht ik net op dat moment dat ik wist waar het juiste blad lag
en inderdaad! Even later wandelde ik na goedkeuring van de agente, fluitend van
het station naar huis terug.
Terwijl ik dit schrijf bevind ik me alweer in een absurde
situatie. In een nogal ondoordachte opwelling en op vraag van een vriendin, heb
ik hier enkele dagen drie jongemannen te gast. Ze waren hier vorige week ook en
hebben een sleutel. Gisteren kwam ik zelf nogal laat thuis. Nu heb ik geen
flauw benul of ze hier gisteren gearriveerd zijn of niet. Ze maken dan ook
amper geluid. Voor alle zekerheid heb ik koffie gezet en de tafel gedekt. Evengoed
liggen ze er dus niet. Zonde! Alhoewel: dat ik me nog eens voor mannen heb
uitgesloofd, dat is ook wel eens goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten