maandag 12 juli 2021

TINE ZIET (279): Oproer

Zo blij als een klein kind voelde ik me toen ik vrijdagavond nog eens  op een podium mocht staan met een publiek voor mijn neus. Dat dat een beetje ver zat, drukte de pret een beetje. Ik wist me omgeven door mensen die tijd hadden vrijgehouden om naar ons te komen luisteren voor CC Zomerkaffee.  Wat krikt een mens daar van op zeg, na maanden van afstandelijkheid en onzichtbaarheid! Ja, onzichtbaarheid: velen van hen had ik meer dan 10 maanden niet gezien. Dat we snel onze biezen moesten pakken om de voetbalsupporters te laten plaatsnemen, vond ik niet fijn, maar begreep ik wel. Nationaal belang is ook belang. Dus troepten we dan maar samen op een ander terras. Alwaar we de doelpunten konden horen zonder naar een scherm te kijken maar gewoon nog eens naar elkaar. Wat had ik dat gemist!

Dat er opeens heel veel politiecombi’s te zien waren en blauw licht, baarde ons op dat moment weinig zorgen. We waren allen in de mood om aan ons stoeltje te blijven plakken. Tot we met een paar toch eens gingen kijken. Wat we de hoek om zagen gebeuren, was ronduit indrukwekkend! Ik weet dat ik dat eigenlijk niet mag schrijven. Maar ik had dat gewoon nog nooit eerder gezien. Alleen in films en in nieuwsuitzendingen. Niet in het levensecht. Een lange rij agenten die chargeerden. Even leek onze stad in een of andere oorlog te zijn verwikkeld. Daar ik behoorlijk gevoelig ben, maakte ik me na dat besef toch weer uit de voeten.  Ik ben een slechte ramptoerist.

Natuurlijk is het een spijtige zaak. In een zomer waarin alles leuke dingen opeens weer wat lijken te mogen, is het schandalig dat enkelen het zo kunnen verprutsen. Niet alleen voor de oproerkraaiers zelf. Met hun baldadig gedrag raakten ze ook aan de horeca op de markt, aan de politie, aan een stad, maar ze schopten ook die onrust wakker die we zo kunnen missen. Die relschoppers zijn de echte verliezers na de match. Terwijl we eigenlijk allemaal die fijne zomeravond, waar we allemaal zo aan toe waren,  hadden kunnen winnen. 

(verschenen als column in KW Kortrijk-Menen-Waregem op 09/07/21) 

Geen opmerkingen:

TINE ZIET (420): Belofte

 Sinds ik in een interview heb verklapt dat ik aan het roman werk, krijg ik af en toe eens de vraag of het nu al wat wordt. Ik moet dan eerl...