Tot mijn schaamte moet ik bekennen de laatste tijd meer en meer online te shoppen. Ook lokaal. Maar vaak gaat het om spullen die ik niet bij mijn lokale handelaars kan vinden (écht waar). Natuurlijk gaat het ook vaak om gemak. Er is deze dagen ook iets als ‘troostshoppen’. Ah, zielig vanuit je zetel of zelfs vanop het toilet iets bestellen wat je misschien eigenlijk niet nodig hebt zonder ervoor moeite te moeten doen. Het lucht op mijn vrolijke deurbel te horen. Ik ben er helemaal niet trots op. Dan vind je opeens de sympathieke pakjesbezorger enkele dagen na elkaar voor je voordeur. Schrijven dat de enthousiaste pakketbezorger met grappig accent inmiddels tot mijn bubbel behoort, zou overduidelijk overdreven zijn. Soit jullie snappen het plaatje ook zo wel. Wat me nu opvalt, is dat ik door mijn eigen grote schuld, dan ook veel spamberichten krijg daarover. Dat ik op den duur dus niet meer weet of ik een link naar een pakketje ook effectief moet opvolgen of niet. Laat het me zo zeggen: ik moet heel ad rem blijven om de juiste track-en-trace-codes door het bos te blijven zien.
(verschenen als column in KW Kortrijk-Menen-Waregem op 06/11/20)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten