Vrijdagochtend probeerde ik samen met mijn collega’s
letterlijk te ontsnappen in Prison Island in Gullegem. Het was een fijne
teambuilding. In groepjes die door eerlijke loting waren ontstaan moesten we
samen ontdekken hoe we in een cel zoveel mogelijk punten konden scoren. Meestal
lukte het niet. Als het lukte, maakte ons hart toch een huppeldansje, of
zoiets. Normaal kiezen we voor een activiteit die veiliger is: gegidste
rondleidingen, een fietstochtje,… Nu was de activiteit gewaagder en ook
duurder. Hoe dan ook: het was een geslaagd einde van een schooljaar vol
hindernissen (zo’n nieuw decreet zorgt toch altijd voor wat obstakels). Tenminste
dat vond een groot aantal van de collega’s. Nooit zal iets leuk bevonden worden
door iedereen. In een tijd waarin zoveel geliket wordt, wordt ons ongenoegen
helaas ook groter. Soms valt een groepje verkeerd uit. Soms is het eten toch
niet zo lekker als thuis. Soms zitten stoelen iets te hard en de rode wijn te
koud. Zaak is om van zo’n personeelsfeest het beste te maken. Er is een krap
budget. De dagen daarvoor superhectisch. Er zijn altijd collega’s die niet
(mogen) terugkomen. Pretbedervers zat. Maar twee maanden vakantie lonken! Reden
genoeg toch om een feestmuts op te zetten?
Ook onze stad heeft in de zomer een abonnement op
feestmutsen. Festiviteiten zat! Grensrock, Reckebilck, Summerbars,
buurtterrassen, Salto, Kotweekend,… Om eerlijk te zijn, moet ik goed wikken en
wegen welk feest ik zal verkiezen. Feesten kost geld. Ook al is de toegang vaak
gratis. Er moet eten en drank gekocht worden. Cadeaus. Eventueel zelfs
feestkledij want je kan niet op elke foto dezelfde jurk dragen. Daarenboven kan
mijn lijf niet veel feest meer aan. Het is te gulzig in feestgedruis. Daarom
laat ik het soms eens niet uit en blijft het binnen hangen. Een ander truukje
dat ik meer en meer toepas is zorgen dat ik iets om handen heb op dat feest.
Dan ben ik een actieve feestganger en laat me minder door gulzigheid bijten.
Maar eens ontsnapt, laat het zich niet leiden. Zit er toch een kleine Houdini
in mij?
(verschenen als column in KW Kortrijk-Menen op 05/07/19)
(verschenen als column in KW Kortrijk-Menen op 05/07/19)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten