TINE ZIET (42): Storm

Het is elke keer weer schrikken als er een storm komt aanwaaien. Ook al werd die aangekondigd. Opeens blijken grote bomen niet meer zo sterk te zijn. Een dak niet meer voldoende beschermend, een ruit niet onbreekbaar en een muur zo soepel als karton. Met de krachtigste windstoot wordt alles kwetsbaar. Alles waarop we als het windstil is bouwen, wordt opeens één wankel kaartenhuis. Het raast en het kleppert. Het ratelt en het huilt tussen de luiken. Alles wat los staat, is opeens vrij te ontsnappen. Als de wind weer gaan liggen is, rest er opluchting of puinruimen.

Toen het zondag zo hard woei, zat ik gelukkig niet in een bootje maar veilig op de trein. Ik reisde van Utrecht naar Menen. In die treinrit van ruim vier uur met de nodige vertragingen door de wind, wervelden mijn gedachten op het spoor. Niet alleen vroeg de dramaqueen in mij zich af of mijn huis er bij thuiskomst nog wel zou staan ook stoven allerlei losse dakpannen in gedachten. Een draaikolk van onrust in mijn hoofd. De hele rit door. Dat komt voor.

Dan kom je thuis en neemt de schade op de terugweg op: die valt best mee. Onderweg verraden herfstbladeren dat ze wel heel hard in de hoek werden geblazen. Opvallend meer takken liggen aan je voeten.  Het enige wat je thuis ontdekt, is dat wortels van een plant niet zo stevig in de bodem zitten als je wel dacht. Voor de rest valt alles gelukkig mee.  Je zou in een ontspannend schuimbad willen zitten. Ademhalen.  Dat je geluk gehad hebt als je het vergelijkt met foto’s uit de krant of op TV. Helaas: je hebt geen bad en ook geen schuim dus je drijft dan maar op warme thee.

Al bij al is een windhoos bij ons vaak nog een storm in een glaasje onbekommerd water. Alleen die puinhoop in gedachten moet nog worden opgeveegd. Hoewel niemand die kan zien, neem je er geen vrede mee. Wat moet je er mee? Dat je niet in een land leeft waarin tornado’s woeden. Daar ben je heel erg dankbaar voor. Maar in een enkele gedachtenstroom kan het harder waaien dan je zou vermoeden. 

(verschenen als column in de De Weekbode / De Leie op 25/11/16)