TINE ZIET (40): Wapens

Wat we nu precies op 11 november gedenken, het zal veel mensen worst wezen. Zolang er maar een vrije dag aan verbonden is. Dat merk ik toch aan mijn leerlingen. Een woord als ‘Wapenstilstand’ kennen velen niet meer. ‘Geen school!’ kent iedereen. We leven dan ook in een tijd waarin het moeilijk te geloven is dat wapens ook kunnen zwijgen.  Het einde van een oorlog vieren. Soldaten herdenken die sneuvelden terwijl ze vochten voor hun land. We kunnen het ons almaar minder voorstellen. Hier. Altijd is er wel ergens oorlog. De media prikt wel elke dag beelden op ons netvlies die zo verschrikkelijk prikken. Altijd blijkt iemand wel een wapen in de kast te hebben.

Persoonlijk ken ik wapens vooral van op TV. Als kind zag ik wel eens jachtgeweren aan de muur hangen. Maar ik zag minstens even veel gevaar in de tanden van de agressieve labrador die daaronder in zijn mandje lag. “Ik ken iemand met geweren en een stoute hond!” pochte ik tegen mijn vriendinnen als ze weer gezegd hadden dat hun oom politieagent was. Als ik op sommige dagen aan de grens van Menen en Halluin die grote kalashnikovs zie, voel ik me weer klein en denk nog altijd: “Gevaarlijke meneren!”

Meer en meer schuw ik wel een wapen dat iedereen bezit. Het is een mond. Een mening. Hoeveel schade kunnen woorden niet berokkenen? Geschreven of uitgesproken kunnen ze behoorlijk aankomen. Dat we onze mening kunnen verkondigen, is een noodzaak maar vaak heb ik bedenkingen over de manier waarop. Zouden we niet kunnen leren om onze woorden toch weer meer te wikken en te wegen?  Kunnen we ze niet verpakken in een laagje wol of een hoopje watten? Nu zijn ze vaak zo hard. Roekeloos of te geslepen.  Nee, op een dag als 11 november zouden we met z’n allen dicht bij elkaar moeten staan in een gigantische dikke sjaal. Het maakt niet uit van welk land we komen. Of we de échte oorlog hebben meegemaakt. Maar één dag zouden we met z’n allen moeten samenkomen in iets zachts. We zouden elkaar kunnen vastpakken en zwijgen terwijl we ongestoord dromen van een wereld zonder oorlog in daad en woord.

(verschenen als column in de De Weekbode / De Leie op 10/11/16)