Ruim vijf jaar geleden
kwam ik in Menen wonen. Dat heeft me eigenlijk nog geen dag gespeten. Het viel
me op hoeveel negatieve commentaar van familie en vrienden ik hoorde over het
feit dat ik voor deze grensgemeente koos. ‘Wat valt daar nu te beleven?’ Het
leek alsof ik in hun ogen voor één of ander spookdorp had gekozen. Inmiddels weten
zij ook wel dat ik hier thuishoor. Sommigen van hen komen hier stiekem ook wel
eens thuis als ze bijvoorbeeld Gent zat zijn.
Wat me opvalt, is dat
veel inwoners van deze stad hetzelfde denken als wat mijn vooringenomen
vrienden eerst dachten: ‘Wat valt hier nu te beleven?’ en dat is toch te vreemd
voor woorden. Er is toch een gigantisch aanbod aan activiteiten? Een brede waaier zoals dat heet. Vooreerst zijn er de vaste waarden: Grensrock,
Breughelfeesten, Wieltjesfeesten, Kerstmarkt Lauwe, Carnaval,… Er zijn de
versere initiatieven zoals Salto, Reckebilck, Grensloop,… Voor elk wat wils. Het
aanbod van het cultureel centrum is enorm. Er zijn sportwedstrijden, tentoonstellingen, allerlei wandelingen,
lezingen, openlucht-evenementen, rommelmarkten,… Ik zou gerust een hele column
kunnen vullen met alles wat ik nog niet vernoemd heb. Kortom: wie echt iets wil
doen, komt écht wel aan zijn trekken.
We mogen als Menenaar
best wel eens trots zijn. Fier op het aanbod dat ons wordt aangereikt. Als wij
onze stad niet omarmen, wie zal het dan doen? Nog trotser mogen we zijn als er
mensen met enthousiasme zijn die het aandurven om Menen nog meer te kietelen
met nieuwe initiatieven. We moeten hen aanmoedigen met spandoeken: ‘Goed
bezig!’ Méér nog: wij, Menenaren moeten hun evenementen steunen in plaats van
te ontmoedigen met de woorden: ‘Zou je dat wel doen?’ ‘Wie zal daar nu op af
komen?’ Zij durven het aan om ook eens buiten de lijntjes te kleuren. Zij wagen
het in een diepte springen die nog niet werd voorzien van een lift. Zij broeden op plannen. Zij zijn niet bang.
Geen grotere promotor
dan trots. Geen betere reclame dan een opgestoken duim. Positiviteit doet een stad stralen. En alle
inwoners daarbij.
(verschenen als column in De Weekbode / De Leie op 15/04/16)
(verschenen als column in De Weekbode / De Leie op 15/04/16)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten