Internationale Dag van het Geluk

Als het zou kunnen, dan pakten we het in. In glanzend papier met strik. We zouden het in iets als een wiegje kunnen leggen. Heel voorzichtig. En zuinig zijn met opendoen. Er zou bezoek zijn dat speciaal voor dat zou komen. Om het op de schoot te nemen en te aaien. ‘Het lijkt wel wat op jou.’ Het bezoek zou denken: ‘Hadden wij dat ook maar. ‘ zuchten met een zweempje jaloezie en misschien zelfs overwegen om het van ons te stelen. Wellicht zou er een alarm voor nodig zijn. Want ook wildvreemden zouden benieuwd zijn. Boeven zeker. Die zouden het proberen te verkopen op de zwarte markt. Iemand zou zelfs roepen dat we egoïstisch zijn, dat het niet iets is om zelf te houden. Dat geluk om uit te delen is.  Hoe blij we ook zouden kunnen worden van een wereld vol geluk, we zouden aarzelen om het als een stofwolk over de hele aarde uit te spreiden. We zouden overwegen een stukje voor onszelf te houden. Een piepklein stiekem beetje. In geval van trieste nood. Want als we allemaal gelukkig zouden zijn, dan was er toch nog zoiets als tandpijn, gemis en dood.