vannacht probeerde ik het te laten
bedacht een ander hoofd een ander laken
strooide kruimels van die ander in ons bed
verdwaald pikte je me met de ogen dicht
toonde me draai na draai je onrustige gezicht
alsof je vragen wou: "en waar blijf ik?"
"hier! hier! hier!" ademde ik in je droom
"ik wrijf morpheus plat tot zacht wit dons
het lukt mij niet om zonder jou te slapen."
tine moniek! - 2007
maandag 23 juli 2007
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
TINE ZIET (457): Grenzen aan huppeltijd
Wandelen is goed voor lijf en gemoed, al kan het toch wel eens fout lopen… De laatste dagen was ik dus voluit strompelend te zien in onze st...
-
Laten we het eens over de olifant in de kamer hebben. Ja, ik weeg teveel. Dat er in mijn medisch dossier 'obees' staat, dat ik daard...
-
Toen ik twaalf jaar geleden naar deze stad verhuisde, verklaarden mijn familie en vrienden me gek. Ze dachten toen al dat ik naar de margin...
-
Afgelopen week vertoefde ik in mijn eentje in Krakau. Hier een eerlijk reisverslag. waarin natuurlijk niet tot in alle details zal worden g...
2 opmerkingen:
Leuk je gedicht te herkennen.
Ik doe mijn best om naar één van je voorstellingen te komen.
Door zo verder!
proficiat!
Katelijn Vijncke
Tine,
Wat heb je een toffe site,wat dicht je origineel,zo leuk!
Nog...
Ingrid Weverbergh
Een reactie posten