Het voordeel van een elektrische deurbel is dat je die makkelijk uit kan pluggen, zodat je even ongestoord belloos kan zijn. Handig deze periode. Hoewel ik geen pakjes bestelde, is er de laatste tijd kwistig op het knopje gedrukt. Vooral politiekers die zich komen voorstellen. Natuurlijk begrijp ik dat dat wellicht noodzakelijk is. Het doet me in elk geval terugdenken aan die ‘heugelijke’ tijd waarin ik lotjes moest gaan verkopen. Vroeger zag je dat vaak. Ik vond dat eerlijk gezegd niet zo leuk. Dan moesten wij voor onze ouders of voor school van deur tot deur gaan in onze buurt om met lotjes te leuren. Wie het meest kon ophalen, werd beloond met een strip of chocoladerepen. We verkochten amper en in zeldzame gevallen kreeg je minstens toch een spekke. Leuker was het ritueel om langs te gaan in je communiekleren om je te tonen. Al had dat meer te maken met het feit dat je dan met meer centen naar huis ging. Ik vraag me af of dat nog wordt gedaan.
Een vriendin vertrouwde me toe dat ze een andere oplossing
heeft in deze tijd. Ze roept er steevast haar partner bij die dan in discussie
gaat met de politieker die dan voor de deur staat ongeacht de partij die hij of
zij vertegenwoordigt. Ze gaat dan zelf weer grinnikend naar binnen. Aangezien
ik hier alleen woon, heb ik die optie niet. Ook een waakhond helpt heel goed
hierbij. Zou ik iemand hiervoor kunnen inhuren? Wie stelt zich kandidaat? Let wel (omdat de bel wellicht
niet werkt): wil je hiervoor solliciteren? Klop dan maar op mijn raam!
(verscheen als column in KW Kortrijk-Menen-Waregem op 10/10/24)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten