Deze zomer heb ik ook weer een project lopen. Anders dan andere jaren maak ik er veel minder poeha rond. Ik heb het ‘zomersloom’ gedoopt. Vertragen in een tijd van veel te veel. Ik schrijf weer postkaartjes en organiseer slome zondagen. Wat ik stiekem in dit project ook had ingecalculeerd waren 10 dagen voor mezelf thuis in afzondering. Ik noem het retraite. Eigenlijk is het gewoon detoxen en ouderwets bezinnen. In de hoop eindelijk wat rust te vinden, hardnekkige dingen te kunnen loslaten en sommige dingen weer in mezelf te kunnen ontdekken. Als ik dit schrijf, ben ik nog niet aan de helft en koester de hoop dat ik dit vol zal houden. De sapkuur die eraan verbonden is, is voor mij een immense opgave.
Zo komt het dus dat ik dingen waar ik me al een tijd aan
stoor in huis opeens ga aanpakken. Zo zette ik al mijn hele bibliotheek weer op
orde, schrobde de vuilnisbak en verzamelde al mijn financiële documenten. Tegen
dat de kuur is afgelopen, hoop ik dat
mijn hele huis maar ook mijn lichaam en geest zich wat opgeruimd voelen.
Het lijkt misschien allemaal wat utopisch, maar ik heb er vertrouwen in anders
kan ik maar beter die zak chips in de kast opentrekken.
Het is een vreemde gewaarwording dat ik meer en meer woorden
als ‘onthaasten’, ‘mental health’ en ‘flow’ begin te gebruiken. Hetzij nog in
mijn hoofd. Een paar geleden had ik het er nog moeilijk mee en vond er een gek
flets kleurtje aan hangen. Bizar hoe het kan verkeren. Zou het zijn omdat het
vakantie is? Is het de leeftijd? Of heb ik met te veel interesse naar de
slakken in mijn tuin gekeken?
(verscheen als column in KW Kortrijk-Menen-Waregem op 01/08/24)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten