maandag 14 oktober 2019

TINE ZIET (188): Stinky


Voor kinderen zijn ze heel wat, maar voor juffen zijn ze een ware plaag: die piepkleine emoji’s uit een niet nader te noemen warenhuis. Vooreerst passen ze te perfect in een broekzak. Daarnaast vallen ze ook te gemakkelijk uit diezelfde broekzak. En hoe kan je dan in godsnaam bewijzen in welke broekzak die dingen nu het eerst zaten?

Ik schets jullie het volgende verhaal: een leerling van elf is superenthousiast met zijn ‘lama’. Zo enthousiast dat hij erbij gaat kwispelen. En dan ineens verliest hij die ‘lama’. Een klasgenoot heeft warempel plots een ‘lama’ in zijn collectie en houdt voet bij stuk dat die hem €15 gekost heeft. Als ik hem ernaar vraag of hij dat wel zeker is, gaat hij huilen. De ander huilt omdat hij ervan overtuigd is dat het zijn exemplaar is. Wat hoort een juf dan te doen? De bewuste lama in twee delen? Enkele weken geleden verloor een andere leerling in de klas zijn gehele collectie van wel meer dan 8 exemplaren. 

Het lijkt een futiliteit, maar voor die kinderen is dat dat dus niet het geval. Als ik denk aan mijn vroegere stickercollectie van Panini, weet ik dat ik dit ook heel erg serieus nam. Het is investeren en sparen. Ook het onderhandelen om te ruilen is niet te onderschatten: een collectie geeft je een eerste vorm van macht. “Stinky, het lachend kakske voor een Larry, de lama en een Spooky, het spookje? Wie biedt meer?”

Het is een stinky business die beter niet op een speelplaats of in een klas wordt gevoerd. Ik neem mijn aandelen toch ook niet mee naar mijn werk (mocht ik die al hebben). En wat gezegd met leerlingen die uit de boot vallen omdat ze niet naar dat warenhuis gaan of ouders hebben die niet eens aan €15 per aankoopschijf geraken?

Nee, hou die plakkerige minuscule emoji’s voor op een bankje in het park of aan een voordeur. Hou de ruilhandel discreet. Val er toch geen juffen en meesters mee lastig. En bovenal: als je ze graag ziet, stop ze dan achter slot en grendel of in een kluis. Of gewoon simpel: lama thuis!

(verschenen als column in KW Kortrijk-Menen  op 11/10/19)


Geen opmerkingen:

TINE ZIET (447): Euforie

Er zijn weinig dingen die zo kunnen opladen als een wandeling. Zeven jaar geleden had ik dit nog een uitspraak gevonden die bij de dagtrippe...