Vorige week sliep ik na een hele periode van woelige slaap
eindelijk nog eens door. Terwijl ik anders gewekt word door geluiden achter
mijn muren en de vuilniswagen op dinsdag, schrok ik wakker van mijn deurbel.
Het bleek al na 9u te zijn en zoals gewoonlijk als de deurbel in pyjama
weerklinkt, bleef ik koppig in bed liggen. Het bleef niet bij één keer. Er werd
nog een viertal keer gedrukt, zodat ik mezelf genoodzaakt zag om uit mijn bed
te stappen, kleren boven mijn pyjama aan te trekken en naar beneden te gaan met
allerlei rampscenario’s in mijn hoofd. Toen ik de deur warrig opende, zag ik
niemand staan. Wat ik wel meteen opmerkte, was dat mijn deurbel verdwenen was.
Mijn deurbel is er eentje voor sukkels die niet kunnen
klussen. Bij veel alleenstaande vrouwen een succes. Een plug-in zoals dat heet.
Aan je gevel hang je met stevige dubbelzijdige plakband een deurbel met
batterij die in verbinding staat met een bakje in het stopcontact. Geen
boormachines, draadjes of andere apparatuur komt eraan te pas. Die dingen zijn
niet goedkoop. Omdat ik deurbellen vaak opdringerig vind klinken, had ik een
jazzy riedeltje ingesteld waar ik instavrolijk van werd. En nu was die dus
zomaar weg!
Zouden er dan echt deurbeldieven bestaan? Mensen die aan de
voordeur van mensen gaan staan, bellen en denken: “Met dit geluidje zou ik ook
wel eens willen wakker worden?”, vervolgens de deurbel lospeuteren, in de
jaszak steken en fluitend naar een volgend slachtoffer gaan? Of was ik het
slachtoffer geworden van een luie belletje-trekker die het idee dat ik voor
niets de deur moest openen om de schuddebuiken vond en dat nu vanaf op veilige
afstand - zonder weg te moeten lopen – kon bereiken?
Mijn vertrouwen in de mensheid kreeg op dat moment alweer
een chagrijnig deukje en ik miste op slag mijn vrolijke welluidende bel. Lezers
zijn bij deze gewaarschuwd: check op tijd en stond eens de fixatie van je vaak
verwaarloosde makker. En aan wie de bel vond: gebruik ze maar wel!
(verschenen als column in KW Kortrijk-Menen op 04/10/19)
(verschenen als column in KW Kortrijk-Menen op 04/10/19)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten