Vorig weekend was ik in enkele dagen in Parijs met mijn
beste vriend. We bezochten er niet de toeristische trekpleisters en bijgevolg
heb ik nu geen foto met de Eiffeltoren en de afgebrande Notre Dame als bewijs
dat ik er wel degelijk was. Wel maakte ik enkele foto’s van street art. Die
kunnen eigenlijk overal gemaakt zijn. Zelf ben ik geen goede fotograaf en ik
voel almaar minder de drang om beelden vast te leggen. Terwijl ik vroeger alles
wilde bewaren uit angst dat alles uit mijn herinneringen zou glippen. Street art
is vluchtig. Het zou best kunnen dat er volgend jaar andere dingen in het oog
springen. Of dat de mooie kunstwerken overschilderd worden. Mensen durf ik al
helemaal niet meer te fotograferen in deze selfietijd. Als ik had gedurfd had
ik het kleine mannetje gefotografeerd dat naast me stond in de overvolle metro.
Toen de stem door de intercom had afgeroepen dat we extra voorzichtig moesten
zijn voor pickpockets, wees een luidruchtige vrolijke Fransman eerst naar mij
en dan naar dat mannetje. “Ik denk dat dit onze pickpocket is!” Het kleine oude
mannetje met afwezige vermoeide blik liet zijn ogen omhoogrollen en opeens zag
ik in zijn blinkende ogen zijn guitigheid. Klik! Het zou een prachtige foto
zijn geweest. Nu ik het schrijf, heb ik op zijn hoedje ingezoomd en zijn
brillenglazen. Het feit dat hij niet hoger dan mijn boezem kon kijken. Dat hij
met een klein bocheltje liep en niet wou zitten. Dat hij niet veel later zonder
een enkele tas schuifelend het metrostel verliet. Zoiets zou ik ook nooit op één foto gekregen
hebben. Zelfs dan zou het geen Parijsbewijs geweest zijn. Nee, daar kan ik
beter mijn metrokaartjes en toegangstickets voor sparen. Waarom zou ik het nog
effectief willen vergaren dat bewijs?
Ik vind het een rare gewaarwording dat het niet meer hoeft:
herinneringen vasthouden voor eeuwig. Terwijl ik ergens nog een album heb met
foto’s uit mijn middelbare schooltijd bij de Sacré Coeur denk ik meer en meer
in deze tijden van vluchtigheid: een reisje bewaart zich beter gewoon in die inwendige
cloud van mij.
(verschenen als column in KW Kortrijk-Menen op 07/06/19)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten