Het is vast erfelijk
bepaald: wenkbrauwen die lijken te praten. Op oude familievideo’s hebben wij er
met z’n allen last van: een gezicht dat misschien teveel verraadt. Soms noemt
men dat gewoon een expressief gelaat, soms is het gewoon een té grote open
kaart. Zet mij bijvoorbeeld niet achter een pokertafel. Laat mij niet voor je liegen. Gegarandeerd val je door te mand.
Ook al heb ik een acteursopleiding genoten: in het ware leven lukt het
me bijna nooit met volle overtuiging iemand iets leugenachtigs op de mouw te
spelden. Het is best schattig zo’n gezicht dat boekdelen spreekt: een neus die
krult, een voorhoofd dat fronst, ogen die waterig uit hun ooghoeken gluren,…
maar het blijft een hindernis in dagdagelijkse communicatie want realiteit
vraagt je soms om voor de lieve vrede overtuigend de waarheid te beliegen.
Er zouden in dit leven cursussen ‘Hoe word ik
een leugenaar in drie stappen?’ moeten bestaan.
Echt: er zijn vast succesvolle jokkebrokken zat die me iets boeiends
zouden kunnen leren. Al zouden die me ongetwijfeld ook, zoals het hoort, veel
onzin proberen aan te smeren.
Klagen moet ik eigenlijk
niet. Het is het ook mooi om zo weinig mogelijk toneel te spelen, om de outfit
van het liegebeest pas in het theater aan te trekken. Helaas zijn ‘acteurs’ ook
meer en meer naast de scène op te merken. Zo zijn er mensen zat die niets
anders kunnen dan anderen trachten op te lichten in een bank, aan de voordeur,
op school, op internet, in één of andere raad,… Enorm verwarrend als je ’t mij
vraagt.
Eén tip: probeer de
leugendetector in je te ontdekken: zoek het gezicht dat zich met schaamte op een
verzonnen waarheid richt. Moeilijk is het niet. Je hoeft niet naar het masker
van Jim Carrey te zoeken. Vaak vertelt een onverwacht rimpeltje genoeg. Soms
zit verzonnen waarheid naast je op schoot. Soms wordt een geheim veel te snel
groot.
Lees je wel eens een
open boek? Nee? Ga dat gerust eens vanaf vandaag doen. Geef mij maar dat echte
want ook al is een leugen nog zo snel: die dekselse waarheid… weet je wel?
(verschenen als column in De Weekbode / De Leie op 26/08/16)
(verschenen als column in De Weekbode / De Leie op 26/08/16)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten