Ik was nog klein en had mijn moeder in mijn hand.
Net als zo vaak kwam ik te laat op school. Een lege speelplaats staarde me aan. Maar bovenal hagelde het dikke stenen op mijn blote beentjes.
Ik huilde en mijn moeder trok me over de grijze tegels voort.
Kwaad was ik op de harde regen, op mijn moeder die zo schreeuwde en op de speelplaats zonder dak.
Nat en met rode vlekken in mijn gezicht en op mijn schenen stapte ik het klasje binnen. Het rook er naar de juf en naar haar warme kleren.
De schildpad schuifelde en was net als ik niet droog.
Ik was nog net geen vier maar bedacht mezelf een eerste bondgenoot.
Voortaan kreeg hij mijn sla. Dat smokkelde ik onder rokjes mee. In ruil daarvoor werd ik met huis op rug en zonder ruitjes voorzichtig machtig groot.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten