En dan lees je jezelf.
In een wolk. Of een boom.
Als je erop let.
Zelfs het donker is je adem.
Je kijkt in elk blad je blik.
Die vogel uit je hoofd fluit wat je denkt.
Woorden van een ander raken jou het best.
Alles anders als je uit je lichaam stapt.
De tijd opeens als open ruimte proeft.
En jij te nietig voor een naam als Ik.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
-
Laten we het eens over de olifant in de kamer hebben. Ja, ik weeg teveel. Dat er in mijn medisch dossier 'obees' staat, dat ik daard... -
Toen ik twaalf jaar geleden naar deze stad verhuisde, verklaarden mijn familie en vrienden me gek. Ze dachten toen al dat ik naar de margin...
-
Afgelopen week vertoefde ik in mijn eentje in Krakau. Hier een eerlijk reisverslag. waarin natuurlijk niet tot in alle details zal worden g...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten