De buren vragen het zich wellicht wel hardop af. "Wat gebeurt er in dat huis naast dat van ons? De luiken blijven langer dicht. De keukenkast blijft langer open." Zelfs de katten in de kamer kijken uit hun ogen. Rommel stapelt zich op, zoals vaker, maar dit in vreemde hopen.
Melig is het. Ronduit melig. Mensen die zich hechten, hechten ook aan dingen. Deze week wordt heel wat ingepakt en afgevoerd. Vandaar dus Tany Minoek sommige kopjes kust alvorens ze de kastdeur sluit. Een pan wordt met meer liefde schoongemaakt. Ook het bed blijft deze week wat meer beslapen. CD's die ze in geen jaren hoorde, draaien rondjes in de wisselaar als nooit tevoren.
En straks komen nieuwe dingen. Dingen die nog niet onmiddellijk zullen hechten. Want meligheid komt met de jaren.
Nu aait ze een schoen. "Dag schoen!" Een lichtje. Een stoel. Een bank. Een kleed. Wat er straks de leegte vult, is een zorg voor later. Komt. Vaker.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
TINE ZIET (420): Belofte
Sinds ik in een interview heb verklapt dat ik aan het roman werk, krijg ik af en toe eens de vraag of het nu al wat wordt. Ik moet dan eerl...
-
Omdat enkele vrienden met hun band NeXt op Ratrock optraden, besloot ik nog eens mijn bottines en netkousen uit de kast te halen en me naar ...
-
Toen ik twaalf jaar geleden naar deze stad verhuisde, verklaarden mijn familie en vrienden me gek. Ze dachten toen al dat ik naar de margin...
-
In mijn klassen heb ik een erg mondige leerling die er erg trots op is dat zijn vader in een ambachtelijke slagerij werkt. Elke les wordt we...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten