De dag dat ze er niet was, zag ze een kapitein. Hij keek niet over water. Tuurde over groene bomenzee. Zij stond op en liep naar waterzee. De kapitein onder haar muts staarde met haar mee. Zag de golven. De maan.
Vloed kwam op, maar begoot haar voeten niet. "O Captain! My Captain! Als ik jou draag, bespaar mij dan niets."
En toen de zee niet kwam, stapte ze zelf naar water toe. De pet van de kapitein lichtte op in zwarte avondgloed.
Een schaduw op de dijk keek toe en zag: een inktzwarte vlek met rook spuwde vuur en spoelde zonder schoenen aan. De lucht werd boom. De bodem zonk. De wereld dreef. Gedaan.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
-
Omdat enkele vrienden met hun band NeXt op Ratrock optraden, besloot ik nog eens mijn bottines en netkousen uit de kast te halen en me naar ...
-
De eerste zomer waarin alles weer als vanouds kan doorgaan, vraagt natuurlijk om een nieuw zomerproject. Deze keer laat ik #verstript op jul... -
Toen ik twaalf jaar geleden naar deze stad verhuisde, verklaarden mijn familie en vrienden me gek. Ze dachten toen al dat ik naar de margin...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten