Nu Ciara haar biezen gepakt heeft, hangt er eindelijk weer
rust in de lucht. Als we het weerbericht mogen geloven tenminste. Al
waarschuwen ze daar inmiddels al voor storm Dennis. Vanwaar komt toch het idee
om namen te geven aan stormen? Alsof het vrienden zijn die bij je hun voetjes
onder de tafel mogen schuiven. Volgens nieuwsbronnen is dat omdat de
bewustwording dan groter wordt en de mensen meer aangespoord worden tot actie. Ik
geloof wel dat dat zo is. Een vage kleurcode en een waarschuwing zetten mij nog
niet eerder aan tot paniek. De komst van Ciara wel. Ik stond er zelfs extra
vroeg voor op na een geslaagde lange bonte avond in De Living. Alsof het de
komst van vreselijk bezoek betrof waar je niet van onder kon muizen. Alleen het
uitspreken van haar naam al, zorgde voor klamme angst. “Alles aan de kant want
daar komt ze!” Dennis daarentegen roept
bij mij, gezonde vrijgezel, toch wat vrouwelijke nieuwsgierigheid op. Zijn naam
klinkt gezapig. Gezellig zelfs. Een goede maat waar je eens tegenaan kan
leunen. Een stevige bonk met ongetwijfeld een goede inborst. “Kom maar binnen,
Dennis! Zet u! Wat zal ik je inschenken?” Misschien valt hij wel in te palmen
tot een blijven tot na het ontbijt. En wie weet zelfs langer. Niet alleen om op
langere termijn die gemeentebelasting te delen maar ook om de vuilniszakken
buiten te zetten en in bange onweersnachten niet langer alleen onder dons te
zijn.
Mijn agenda blijft voorlopig te stormachtig druk voor
wanhoop. En dat is maar goed ook. Bij de intrede van Lente straks moet het
bruisen en niet kabbelen. Terwijl mijn buitenplanten enkele dagen binnenshuis
logeren, nadert die vinnige dame namelijk gestaag. Dat is te merken aan de
dagen die weer klaarder worden. Het licht dat ’s avonds langer bij ons blijft,
de verwarming die minder hard moet draaien en de bloembollen die gestaag
opschieten uit de aarde. Wat kijk ik naar de komst van Lente uit! Daar kan –
wat mij betreft - voorlopig geen Dennis of zelfs geen Willy tegenop.
(verschenen als column in KW Kortrijk-Menen-Waregem op 14/02/20)
(verschenen als column in KW Kortrijk-Menen-Waregem op 14/02/20)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten