maandag 13 mei 2019

TINE ZIET (167): Kassagezicht


Eén van mijn lievelingsplekjes is ongetwijfeld de kassa van het warenhuis. Niet omdat ik er moet betalen. Ook niet omdat ik winkelwagentjes van anderen tegen mijn billen voel porren. O, heerlijkheid. Ook niet omdat ik me enorm moet haasten om het tempo van de kassier te volgen. Nee, het is de plek bij uitstek waar ik ongegeneerd naar mensen kan kijken. Ik geef het toe: ik kijk soms ook stiekem naar de waren die ze op de band leggen en trek daar in mijn hoofd conclusies over. Het gebeurt ook wel eens dat ik het aanschuiven aan de kassa de meest ergerlijke activiteit van de dag vind. Dat kan aan mijn gemoed liggen, maar wat voor mij het allerbelangrijkste is, is het gezicht van de kassier. Een vriendelijk gezicht maakt mij blij in de wachtrij. Ik ben zelfs bereid om in een langere rij te gaan staan, als er maar een vrolijk gezicht achter de kassa zit.

Afgelopen tijd kwam ik weer veel in aanraking met cassières die niet naar me opkijken en intussen  schroomloos babbelen met een andere cassière of met een koptelefoon alsof ik, de klant, een grote zak lucht ben. Ik begrijp dat niet iedereen constant welgezind is. Ook ik niet. Het lijkt me toch een vorm van elementaire beleefdheid te zijn dat je elkaar op z’n minst aankijkt. Ook aan toonbanken geldt voor mij hetzelfde. Een broodje bestellen bijvoorbeeld doe ik liever niet als de verkoopster in kwestie niet ophoudt met te flirten met de man die daar duidelijk niet voor een broodje maar voor haar blootje staat. “Hallo! Hier ben ik!” wil ik dan roepen. Misschien moet ik dat dringend eens doen.

Intussen pleit ik voor een internationale dag voor gebruikers van een kassa of wie weet wel een verkiezing. Hun gezicht wordt vaak nog onderschat. Het gaat voor alle duidelijkheid niet over een kapsel of de structuur van een huid. Het gaat niet over de kleur oogschaduw of aantal sproeten. Het betreft hier doodgewone vriendelijkheid uitstralen. Een zeldzaamheid maar dé ideale combinatie bij het werkwoord ‘betalen'.

(verschenen als column in KW Kortrijk-Menen  op 10/05/19)


Geen opmerkingen:

TINE ZIET (421): Onbezonnen

Nu het weer beter met me gaat, durf ik weer onbezonnen te springen in de dingen. Zo besloot ik afgelopen zondag om met de trein naar Schieda...