Vroeger schreef ik 's zomers pakken brieven. Op zelfgemaakt briefpapier. Op WC-papier. Op wit papier dat ik dan deskundig in scheve puzzelstukjes verknipte. Er was nog geen computer. Enkel een tikmachine met een lint. Er was nog geen gsm. Als je een vriendin wou ontmoeten moest je eerst haar telefoonnummer opzoeken in een heel dik boek. Elke middag stond ik trouw aan de brievenbus te wachten op de postbode die dan af en toe een brief voor me in ruil had. Een minstens even gekke brief. Of een iets minder vrolijke. Maar echt saai zijn zelfgeschreven brieven nooit. In een vlaag van nostalgie bedacht ik vandaag dat ik elke dag van augustus minstens één brief zou moeten schrijven. Met de hand. In vulpen. Al was het maar om weer dat schrijven aan te leren. En om weer als vanouds op wacht te kunnen staan. Op een antwoord. Op een verwennerijtje van papier.
Het meisje houdt van brieven die met de hand gekriebeld zijn. Maar zelf kriebelt ze tegenwoordig alleen maar boodschappenlijstjes. 'Lieve winkel,' schrijft ze dan. 'Mag ik alsjeblieft drie zakken kattenbakkenvulling? Ook heel graag zes flesjes bier. Doe er ook maar blokjes kaas bij. En een nieuwe tandenborstel. Als het niet teveel moeite is, had ik ook graag een broodje voor in de oven. En een zestal appeltjes om heerlijk in te bijten. Mag het, alsjeblieft?' Maar op het lijstje kan ze enkel 'kattenbaknvllng, bier (6), bl kaas, tandenborst, br ovn en appel 6' lezen. Ze krabbelt lieve briefjes tot onleesbare bevelen.
Ga ik dit nog doen? Ja! Brieven schrijven zou een nationale sport moeten zijn!
Meer info over deze rubriek? Klik hier.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
TINE ZIET (420): Belofte
Sinds ik in een interview heb verklapt dat ik aan het roman werk, krijg ik af en toe eens de vraag of het nu al wat wordt. Ik moet dan eerl...
-
Omdat enkele vrienden met hun band NeXt op Ratrock optraden, besloot ik nog eens mijn bottines en netkousen uit de kast te halen en me naar ...
-
Toen ik twaalf jaar geleden naar deze stad verhuisde, verklaarden mijn familie en vrienden me gek. Ze dachten toen al dat ik naar de margin...
-
In mijn klassen heb ik een erg mondige leerling die er erg trots op is dat zijn vader in een ambachtelijke slagerij werkt. Elke les wordt we...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten