Ooit ging ik graag op beide toppen van de schoenen van een ander staan , om oog in oog wat stappen met mijn armen om dat lijf te zetten. De ander die besliste naar welke kant we zouden gaan. Ik heb het nog. Dat ik mijn doen soms liever door iemand anders dan mezelf bepalen laat. Al probeer ik almaar minder top te raken.
Vandaag bedacht ik je schoenen, je schuiten. Mijn tenen aarzelden, wreven zachtjes op het leder als op je eigen huid. Even zochten ze je binnenzool, maar opgeschrikt door zoveel leegte deinsden ze terug. En kijk: ze liepen even op je toppen. Oog in oog met jij die er niet was. Je lijf afwezig. Maar zelf al was ik alleen met al jouw paren schoenen: ik stap nog steeds jouw tred, je pas. Ik weet mezelf geen richting op dan naar jouw voeten.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
-
Laten we het eens over de olifant in de kamer hebben. Ja, ik weeg teveel. Dat er in mijn medisch dossier 'obees' staat, dat ik daard... -
Afgelopen week vertoefde ik in mijn eentje in Krakau. Hier een eerlijk reisverslag. waarin natuurlijk niet tot in alle details zal worden g... -
Het ziet er niet rooskleurig uit voor mij. Ook dit jaar heeft Cupido niet op mij geschoten. Alhoewel ik zaterdag tijdens het Lerarenconcert ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten