Mijn fantasie wordt wakker op een matras in water.
Rondom mij: de stikdonkere oceaan van eeuwige slaap.
Boven mij: het aanhoudend getik van druppels op een raam.
Straks overspoelt een zondvloed mijn voeten en meer.
Tijd om me om te draaien.
Spartelen doe ik straks wel.
Eerst nog even op gedachten drijven.
Verdrinken doe ik al heel mijn wakker leven.
Ik heb zin in taart.
Eén stukje taart.
Hemelse zachte taart.
Eén stukje maar.
Iemand deed me watertanden...
Iemand gaf de wereld een jaar om gelukkig te besteden.
Maar voorlopig ga ik nog niet naar beneden.
Drijven maakt me blijer dan me aan de diepte te moeten geven.
Tweeënvijftig weken om reikhalzend met open armen te overleven.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
-
Laten we het eens over de olifant in de kamer hebben. Ja, ik weeg teveel. Dat er in mijn medisch dossier 'obees' staat, dat ik daard... -
Afgelopen week vertoefde ik in mijn eentje in Krakau. Hier een eerlijk reisverslag. waarin natuurlijk niet tot in alle details zal worden g... -
Het ziet er niet rooskleurig uit voor mij. Ook dit jaar heeft Cupido niet op mij geschoten. Alhoewel ik zaterdag tijdens het Lerarenconcert ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten