Gisteren was het dan eindelijk die dag waar ik zo lang mee in mijn hoofd gezeten heb. Slapeloze nachten en onbeschaamde vreetbuien hebben me blijkbaar goed gedaan. Het voelde ongelooflijk goed daar op die planken. Alsof het zo moest zijn.
Bedankt voor wie er was. Jullie applaus deed me een paar milimeter groeien.
Wie Amen en uit! ook een keertje wil zien, hou de agenda in de tweede kolom in de gaten of boek me zelf.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
-
Laten we het eens over de olifant in de kamer hebben. Ja, ik weeg teveel. Dat er in mijn medisch dossier 'obees' staat, dat ik daard... -
Afgelopen week vertoefde ik in mijn eentje in Krakau. Hier een eerlijk reisverslag. waarin natuurlijk niet tot in alle details zal worden g... -
Het ziet er niet rooskleurig uit voor mij. Ook dit jaar heeft Cupido niet op mij geschoten. Alhoewel ik zaterdag tijdens het Lerarenconcert ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten