donderdag 27 oktober 2011

Ooit (5)

Ooit las ik zoekertjes alsof mijn leven er vanaf hing. Ik dacht: "Wie weet. Het kan. Het mag wel eens gebeuren. Je zal maar nét die ene kans tot leven aan je neus voorbij zien gaan."

Dat iemand een babysitter zocht, dat zou me worst wezen. Dat iemand een tafelblad te leen had, het kon me niets schelen. Maar dat een schrijver in écht handschrift een typiste zocht, dàt was te mooi om niet op te reageren.

Het was in de tijd dat je nog naar een telefooncel moest om contact te maken met de buitenwereld. Dus stapte ik met besliste pas naar een bushokje waar iemand naar een ander land belde dan het mijne. Ik stapte een rondje rond een verkleinde blok en bedacht in mezelf: "Dit is natuurlijk mijn kans! Hier ga ik over van ordinaire trut naar unieke muze. Een maîtresse desnoods. Maar hier ga ik dan!"

Uiteindelijk belde ik met een kleine stem in mij naar wie ik aan de ander kant van lijn had. We zouden elkaar de volgende dag ontmoeten bij hem thuis. Uitzonderlijk vijlde ik mijn nagels, oefende de hele dag met elegante pianiste-vingers en leerde alvast in gedachten de zin: "Verder nog iets, meester?"

Ik fietste in ware secretaressentred naar de deurbel van mijn post-puberale dromen. Een vreemde man deed open. Hij nodigde me uit om in zijn sofa plaats te nemen. Hij kwam niet eens naast mij zitten, maar koos strategisch voor de positie waarbij hij mijn ogen en de rest kon keuren. Me daarvan bewust legde ik mijn handen op mijn knieën en luisterde naar zijn dromen tot een autobiografie. Zijn slordige handschrift zou hem geen enkele prijs opleveren, had z'n uitgever gezegd. Dus zocht hij mij. Ik pochte met mijn dactylo diploma en mijn kennis van de literatuur. Hij met zijn manuscript en zelfs zijn toekomstig filmscenario.

Op het moment dat hij zei dat hij me wou aannemen, sprong zijn smerige bruine teckel op mijn statige schoot. De hond sloeg met z'n staart en begon me te besnuffelen. Maar ik bleef beheerst. Totdat hij z'n tandjes in mijn trui met lievelingsknopen boorde. Verbijsterd omdat hij één van mijn houten knopen had doorgebeten, sloeg ik hem nijdig van me af.

Ik vermoed dat ik daarom geen verdere kans tot tikontplooiing heb gekregen.
Op sommige dagen tik ik uiterst bekwaam in de zoekmachine de schrijver zijn naam.
Maar niemand heeft blijkbaar de test met de gemene keffer doorstaan.




zaterdag 1 oktober 2011

stelt paal en perk (5)


Ik beken. Ook ik ben nu en dan te spotten met een sigaret tussen mijn lippen. Niet als roker. Want als rokers me dan zien, lachen ze: "Jij bent geen roker!" Ik blijk namelijk niet of nauwelijks te inhaleren. Het gaat me eigenlijk louter om de houding. Ook dit geef ik grif toe. Wie dit ongehoord vindt, moet me maar stante pede als 'vriend' schrappen of erger nog: rapporteren (want boventaande foto is extreem schadelijk). Maar niet na dit stukje volledig gelezen te hebben. Afgesproken?

Wat hier zal volgen is geen hulde aan de sigaret. Roken is ongezond. Punt. Roken is ook ongezond voor de omgeving van de roker. Punt. Ook ik verkies om geen sigarettenrook in te ademen als ik boven een dampend bord wortelstoemp met worst hang. Bijvoorbeeld. Over het algemene rookverbod in cafeetjes ben ik dan weer niet te spreken. Ik vind dat ik zelf een keuze moet kunnen maken: een rokerige kroeg of een lavendelfrisse drinkgelegenheid. Als ik op een zondagavond pepe-heimwee heb, wil ik sigaren kunnen ruiken. Op sommige zaterdagavonden snak ik naar de lucht van pijp. Afijn. Dat is niet echt mijn punt.

De heisa. Dat is waarover dit gaat. Het klikken. Dat klikken pikken.
Tegenwoordig is het zo dat je een klacht kan indienen als je in een theatervoorstelling iemand ziet roken. Het is zelfs zo dat er dan een échte inspecteur aan te pas komt om te kijken of de regisseur dat roken wel artistiek kan verantwoorden. Ik vraag me dan eigenlijk af of zo'n theaterganger Madam Pheip in al z'n Neroboeken heeft overplakt. Of hij z'n kinderen een steengoede serie als 'Dag Sinterklaas' zal ontzeggen omdat de goedheilig man daar af en toe een sigaartje rookt? Was hij niet ooit stiekem agent 007 en buitengewoon geïnteresseerd in de ronkende boezem van Carmen Waterslaeghers? Nu ja: het zal wel niet en ik moet niet overdrijven. Roken wordt verboden omdat het de gezondheid van ons 'verstoort'.

Maar wat alcohol? Wat met een gezellige BBQ in uw achtertuin? Wat met computerschermen die onze ogen vermoeien? Wat met de toename aan producten met batterijen? Wat met die scanners die ze nu in onze handen proppen als we sneller en budgetveiliger boodschappen gaan doen? Ik garandeer het U: inspecteur is een job met toekomst. Kleinzierige klikspanen moesten zich vroeger met rookpluimen bedienen maar tegenwoordig hebben ze

TINE ZIET (415): Fratsen

Het is hier de laatste weken een beetje stil geweest. Dit omdat mijn lichaam op de alarmknop ging staan. Rusten werd obligaat. Mijn kat Frie...